Pe̍h-ōe-jī

Pe̍h-ōe-jī, mā hō-chò Tâi-gí Lô-má-jīTâi Lô, sī Tâi-bûn ê lô-má-jī jī-bó-hē, sī tiòng-iàu ê Tâi-bûn thoân-thóng.

Jī-bó ê hō-miâ

Kò-pia̍t jī-bó ê hō-miâ, tō sī beh chí-miâ chia jī-bó ê sî-chūn teh ēng ê tha̍k-hoat, ē-té sī kî-tiong chi̍t khoán[1]

Jī-bó a b ch chh e g h i j k kh l m n ng o p ph s t th u
Hō-miâ a bi chi chhi e gi hi i ji ki khi li mi ni ngi o pi phi si ti thi u

Lēng-gōa iā ū lâng chhòng:[2]

Jī-bó a b ch chh e g h i j k kh l m n ng o p ph s t th u
Hō-miâ a be che chhe e gia̍t ha i ji̍t ke khe é-lù é-mù é-nù ng o pe phe se te the u

Chham-chiàu

  1. "白話字字母歌". Pe̍h-ōe-jī ki-chhó͘ kàu-châi.
  2. "Tâi-gí iōng--tio̍h ê jī-bó". Pit-soàn ê chhián-ha̍k.

Liân-kiat