Pa-ki-su-tán

From Tâi-oân-pit
Jump to navigation Jump to search
The printable version is no longer supported and may have rendering errors. Please update your browser bookmarks and please use the default browser print function instead.
Chheⁿ-sek sī Pa-ki-su-tán ê thó͘-tē.

Pa-ki-su-tán[1] (Pakistan) sī Lâm A-sè-a ê kok-ka, giap tī leh Ìn-tō͘ ê sai-pak-pêng, Iran(I-lán) ê tang-pêng, Afghanistan(A-hú-hán-ni-su-tán) ê lâm-pêng, Chi-ná ê sai-pêng. I-ê lâm-pêng koh ū hái-kîⁿ óa A-la-pek Hái.

Le̍k-sú

Pa-ki-su-tán chit kok sī 1947 nî tùi chá-chêng Eng-kok koán ê Ìn-tō͘ pun ·chhut-lâi ·ê,

Chham-chiàu

  1. Lōa Hôa-gī. "Sèng-tē Hóng-būn-kì (2)." Tâi-oân Kàu-hōe Kong-pò, 869 hō, 1961 nî 5 goe̍h.