Tâi-oân Kàu-hōe Kong-pò

From Tâi-oân-pit
(Tùi Tâi-oân Kàu-hōe-pò choán--lâi)
1933 nî 5 goe̍h ê Kong-pò thâu-ia̍h.

Tâi-oân Kàu-hōe Kong-pò (台灣教會公報) sī Tâi-oân siōng chá ê pò-chóa kiam tēng-kî chhut-pán-bu̍t, 1885 nî 7 goe̍h thâu hō hoat-hêng, hit tang-chūn sī hō chò Tâi-oân-hú-siâⁿ Kàu-hōe-pò. Keng-kòe kúi pái hō-miâ piàn-tōng, tè-bóe kap A-kâu Kàu-hōe Sin-pò kiam tiong-pō͘ Hok-im-pò hap-it, hō chit-má ê miâ.[1]

Kàu-hōe-pò tī 1942 nî pa̍t tī chiàn-cheng tang-tiong hō͘ Tâi-oân Chóng-tok-hú iau-kiû thêng-chí, chiàn-cheng liáu-āu ê 1945 nî 12 goe̍h chiah koh khoe-ho̍k. 1970 nî 1 goe̍h, tī chiàm Tâi-oân ê Tiong-hôa Bîn-kok chèng-hú ê chèng-chhek ap-le̍k tang-tiong, pìⁿ chò choân Tiong-bûn ê pò.

Hō-miâ le̍k-sú

  • Tâi-oân-hú-siâⁿ Kàu-hōe-pò (1885 nî 7 goe̍h – 1891 nî 12 goe̍h)
  • Tâi-lâm-hú Kàu-hoē-pò (1892 nî 1 goe̍h – 1892 nî 12 goe̍h)
  • Tâi-lâm-hú-siâⁿ Kàu-hoē-pò (1893 nî 1 goe̍h – 1905 nî 12 goe̍h)
  • Tâi-lâm Kàu-hoē-pò (1906 nî – 1913 nî 6 goe̍h)
  • Tâi-oân Kàu-hoē-pò (1913 nî 7 goe̍h – 1932 nî 4 goe̍h)
  • Tâi-oân Kàu-hoē Kong-pò (1932 nî 5 goe̍h – 1942 nî)

Chham-chiàu

  1. Lîm Iàn-sîn. "Kàu-hōe-pò Hap-it." Tâi-oân Kàu-hōe Kong-pò, 566 hō, 1932 nî 5 goe̍h.